Εκτύπωση

Εμπλοκές.Το όπλο φταίει ή ο κυνηγός;

«Το όπλο μου είναι για πέταμα τράβα στο χωριό φέρε κανένα άλλο», φώναζε ο Αρχηγός στο τηλέφωνο μιλώντας με τον Αχιλλέα. Πρώτα κυνήγια της σεζόν και εμπλοκή. Μόλις του έφυγε ένα καπρί που από το πρωί κυνηγούσαμε και μας είχε βγάλει την ψυχή, για να ακριβολογώ και την γλώσσα μια πιθαμή από το στόμα, ανθρώπους και σκυλιά! Είχε πέσει πάνω του δώρο από το πουθενά σαν γύρισε απότομα από την ξέφρενη πορεία του προς τον βορρά και γυρίζοντας νοτιοδυτικά έπεσε στον Δήμο πού μόνος του ροβολούσε αφού το θήραμα είχε πάρει δρόμο. Εμπειρότατος και σίγουρο ντουφέκι με μάτι λύκου, το είδε από μακριά. Βιάστηκε να πιάσει εκεί που το λογάριαζε να βγει ερχόμενο μεσοπλαγίς και περίμενε με την υπομονή του Ινδιάνου. Υπομονή που τον έχει κάνει διάσημο στην περιοχή μας αλλά και σε όλη την Κεντρική Ελλάδα. Το έβλεπε να έρχεται ισα πάνω του και άκουγε την βαριά του ανάσα που κουρασμένο από το πρωί είχε στο τρέξιμο στον ανήφορο.

Σταματημένοι όλοι στην βρύση, όπου μαζευόμαστε στα ριζά του βουνού, να οργανωθούμε για την νέα παγάνα και γρήγορα, γιατί το σκυλί είχε τον Κάπρο από κοντά και ο Τσομπάνης από το πέρα βουνό μας ειδοποίησε: το καπρί είναι με τον σκύλο στο «Γαβρί». Μέρος κλειστό και τρομερό όπου έχουν γίνει μάχες επικές κατά καιρούς με άγρια θηράματα που έληξαν με θρίαμβο ή ανείπωτη πίκρα. Σαν έφτασα άκουσα τον διάλογο και σαν με είδαν οι σύντροφοι, είπαν στον Αρχηγό, «ρε δώσε να το δει και ο Γιώργος, που σκοπευτής είναι και από όπλα ξέρει», «θα το δώσω στον Μπάρμπα Νάσιο να το βάλει παλούκι στον φράχτη για τις κότες» λέει φουρκισμένος!

Το πήρα και πάνω στο καπό του τζιπ το άνοιξα. Μια Benelli 123, παλιό αλλά αξιόπιστο όπλο. Βγάζοντας το κλείστρο μόνο κανένα ποντίκι δεν πετάχτηκε. Σκουπίδια και φύλλα και λάδια κολλημένα μαζί με παλιά κλαράκια από κουμαριά, από δρυ και από πουρνάρι, όλη η αθάνατη ελληνική χλωρίδα ήταν μέσα. Κάποιο χοντρό κλαδάκι έκαμνε το κλείστρο να μην κλείνει καλά και το βελόνι δεν λειτουργούσε. Το καθάρισα με ότι πανάκι είχα, το λάδωσα και το έδεσα γρήγορα.

-«Λοιπόν αντί να βάζεις τον κόσμο να σου φέρνει όπλα και να υποχρεώνεσαι βαλε ένα φυσίγγι και ρίξε του είπα».

«Λες ρε Γιώργο μου λέει; Ή θα πάθει πάλι εμπλοκή;»

Το μπαμ που έσκισε το αέρα και σταμάτησε τις καφενόβιες κουβέντες που στο μεταξύ είχαν ξεκινήσει για την αποτυχία έδωσε την έναρξη για το νέο «ζώμα». Ο Αρχηγός σαν ποτέ να μην είχε γίνει κάτι πριν με ταχύτητα έστειλε τον κόσμο στα καρτέρια. Άλλοι επάνω στα διάσελα, άλλοι κάτω στην ρεματιά εκείνοι για την παγάνα και Ατός του μέσα στο αγριοτόπι με τα σκυλιά «να πάρει το αίμα του πίσω». Το πήρε . Ο ντουμπλές που ακούστηκε μέσα στο κλειστό ήταν «βουβός», δηλαδή μετά την ντουφεκιά δεν ακουστήκαν τα μονόβολα να σκάνε κάτω. Το βρήκε μετά από λίγο πεσμένο με τα σκυλιά να το ξετριχίζουν με μανία.

«Τελικά Αρχηγέ δεν φταίγει ποτέ το όπλο, το μάτι και το μυαλό πάντα φταίγουνε» του πέταξε ο Γκαραβέλης ο Σάκης με τον άλλο να γελάει με εκείνο το συγκρατημένο μισό του γέλιο.

Η Αλήθεια πίσω από την Ιστορία αυτή που σας αράδιασα είναι πως το όπλο κουβαλούσε περσινή βρωμιά και βάσανα χρόνων πάνω του. Πολλοί κυνηγοί δεν ξέρουν πολλές φορές να λύνουν σε βάθος τα όπλα τους και υπάρχουν δυστυχώς κάποιοι που δεν ξέρουν ότι λύνονται! Κάποιοι που τα αντιμετωπίζουν ως πέτρες. Ναι μην γελάτε ως πέτρες, γιατί μια πέτρα χιλιάδες χρόνια να περάσουν την δουλειά θα την κάνει. Το κεφάλι στο ανοίγει μια χαρά και ας είναι εκατό χρόνια σκονισμένη και κάτω από λάσπη και με βρύα και λειχήνες καλυμμένη!!!

Το όπλο όμως είναι μηχανισμός και έχει τις απαιτήσεις του, όπως όλοι οι μηχανισμοί και κυρίως μηχανισμοί που παράγουν τόσα πολλά JoulesΕνέργεια με κάθε χρήση – πυροδότηση. Το κάθε όπλο είναι μια μηχανή η οποία, στα αυτογεμή έχει αρκετά κινητά μέρη και η καθαριότητα και το λάδωμα είναι απαραίτητο για την απρόσκοπτη κίνηση τους και επανάταξη. Μετά από κάθε κυνήγι έβλεπα τους παλιούς κυνηγούς τότε που ακόμη τα δίκαννα ήταν το κύριο όπλο του κυνηγού να τα καθαρίζουν σχολαστικά μετά από κάθε εξόρμηση. Είτε ήταν ολιγόωρη και με καλοκαιρία, είτε είχαν γυρίσει κομμάτια από το Βουνό αργό το βράδυ μετά από ωρών πεζοπορία και ίσως φορτωμένοι με το βάρος μεγάλου θηράματος για μίλια! Καθόταν στην γκαζόλαμπα και καθάριζαν προσεκτικά το ντουφέκι τους λες και θα έβγαιναν ξανά στο βουνό το χάραμα!

Το όπλο ειδικά του γουρουνοκυνηγού ρίχνει πολύ ισχυρές γομώσεις. Διότι το θήραμα είναι μεγάλο και απαιτεί αυξημένη ενέργεια για την καταβολή του. Εκεί η καθαριότητα της κάννης δεν θα επιτρέψει την αύξηση των πιέσεων. Γιατί είναι γνωστό ότι όταν συσσωρευτεί ποσότητα μολύβδου επικολλημένη στην κάνη αυτό μειώνει την διάμετρο του αυλού και οδηγεί σε δυσκολία στην κίνηση της γόμωσης, άρα σε αύξηση των πιέσεων. Κυρίως η ύπαρξη στην κάννη λάσπης, άμμου και τμημάτων κλαδιών θα δημιουργήσει έμφραξη με ότι μπορεί να συνεπάγεται για την ασφάλεια μας κατά την πυροδότηση.

Ειδικά στα αυτογεμή δεν πρέπει να παραμένουμε στην καθαριότητα της κάννης αλλά και του μηχανισμού. Στα όπλα Αερίων θα το πω γιατί είναι η αλήθεια, ότι και να λένε για αυτοκαθαριζόμενους μηχανισμούς είναι κουραφέξαλα. Αν δεν πάρεις το πανί και το λάδι με την  βούρτσα δεν έχει πιθανότητα να καθαρίσει το όπλο και να πυροβολεί με σιγουριά. Ειδικά στον μηχανισμό της σκανδάλης πρέπει να δίνεται σημασία για προσεκτικό καθαρισμό και όποιος μπορεί να τον λύνει καλό είναι να το κάνει πριν το κυνήγι ξεκινήσει ώστε να δει πιθανές φθορές. Έχει τύχει όπλο να ρίχνει «κατά ριπάς» γιατί απλά είχε φθαρεί η αγκίστρωση της σχαστηρίας.

Επειδή δεν πιάνουν τα χέρια όλων μας το ίδιο και φυσικά δεν είμαστε και όλοι οπλουργοί, καλό είναι το όπλο μας κάθε χρόνο μια φόρα να το πάμε στον ειδικό που θα το καθαρίσει (ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ….) και κυρίως θα ελέγξει για μικροφθορές που δεν φαίνονται αλλά έχουν τεράστια σημασία για την ασφάλεια μας.

Το κυνήγι του αγριόχοιρου είναι το πιο ζόρικο από όλα. Εκεί το θήραμα είναι εν δυνάμει θύτης. Πόσες φορές δεν έτυχε να πούμε όλοι μας, «ευτυχώς σήμερα ήμουν πιο γρήγορος Θεέ μου…»; Πολλές φορές μέσα στην  μάχη του κλειστού, εκεί πού όλα μένουν κρυμμένα, το να σε «πουλήσει» το όπλο σου είναι ίσως μοιραίο και τραγικό αλλά το να σε «πουλήσει» γιατί δεν το είχες καθαρίσει στοιχειωδώς είναι ηλίθιο και γελοίο μαζί. Φυσικά αν εσύ έχεις πάει σε «τόπους χλοερούς» δεν θα σε νοιάζει που θα λένε στα καφενεία «Ο Τάδε ο Συγχωρεμένος αν δεν ήταν τσαπατσούλης και «σιαπέρας» θα ήταν ζωντανός…».

Με την εικόνα μου να καθαρίζω και να λαδώνω το όπλο μου, αργά το βράδυ σαν γυρίζω από το κυνήγι με τα μάτια μου να κλείνουν από την νύστα, δίνω στα παιδιά μου την εικόνα του γερο-κυνηγού που ειχα σαν παιδι. Αν γίνουν κυνηγοι και κείνα να ξέρουν ποιο είναι το σωστό. Μερικές φορές ασήμαντα πράγματα κάνουν την ιστορία να γράφεται με τον δικό της τρόπο.

Το καθάρισμα και η φροντίδα του όπλου για τον αληθινό κυνηγό δεν είναι ασήμαντο πράγμα. Είναι Ιεροτελεστία την οποία ακολουθει σαν γυρίσει από το κυνήγι ακόμη και αν δεν έριξε μια ντουφεκιά. Απλά ξέρει ότι  την επόμενη φορά, το όπλο του θα ντουφεκίσει σίγουρα και με ασφάλεια!