Εκτύπωση

ο Αγριόχοιρος τον Φλεβάρη

Άρθρο της κατηγορίας: ΚΥΝΗΓΟΣ

Αργά και ατάραχα τα αγριογούρουνα βόσκουν στο φως του φεγγαριού δίπλα στο τελευταίο σπίτι του χωριού. Μέσα στα χιόνια που εδώ και εκεί έχουν απομείνει στα ανήλια, διαγράφεται ξεκάθαρα η σκιά τους. Ενώ τα σκυλιά του χωριού που έχουν πλέον βαρεθεί να γαβγίζουν, τεμπέλικα ξαπλώνουν εκεί κοντά απολαμβάνοντας την Φλεβαριάτικη νύχτα…

Μια εικόνα που δεν είναι σπάνια στην Ελληνική επαρχία. Το κυνήγι έχει τελειώσει πριν ένα μήνα σχεδόν τώρα και τα αγριογούρουνα που σχημάτιζαν τα μεγάλα κοπάδια στις «αποκλείστρες» των βουνών και στα καταφύγια πλέον έχουν σπάσει σε μικρότερα. Σαν να ξέρουν πως το κυνήγι έχει τελειώσει, παρουσιάζουν συμπεριφορά που δεν έχει τίποτα να κάνει με εκείνη που είχαν ένα μήνα πριν.

Πλέον είναι ξεκάθαρο ποιος είναι το αφεντικό της Νύχτας στα Ελληνικά Βουνά.

Με κάθε ευκαιρία αρχίζουν ξανά οι επισκέψεις σε χώρους που υπάρχει τροφή για τα κτηνοτροφικά ζώα ή καλλιέργειες, προσφέροντας έτσι εμπειρίες όχι και τόσο ευχάριστες στους κτηνοτρόφους και αγρότες που βλέπουν ενίοτε τον κάματο τους κα τις τροφές που με χίλια ζόρια έχουν συλλέξει για τα ζωντανά τους να εξανεμίζονται από βράδυ σε βράδυ.

Ο λόγος που πλέον τα Αγριογούρουνα δείχνουν να βιάζονται είναι απλά ότι ετοιμάζονται για την γέννα. Είναι ο ρυθμός που η μητέρα Φύση έχει επιβάλει στα ζωντανά της για την αναζωογόνηση της κάθε άνοιξη.

Μπορεί πολλοί από τους ευκαιριακούς κυνηγούς του αγριόχοιρου να έχουν «κατεβάσει τον διακόπτη» και απλά περιμένουν τον Σεπτέμβρη, αλλά οι ΚΥΝΗΓΟΙ που έχουν γνώση και επιτυχία δεν παύουν ποτέ να ασχολούνται με το θήραμα τους. Και κυρίως δεν σταματούν να μελετούν τους πληθυσμούς της περιοχής τους συνεισφέροντας στην προστασία τους από ασυνειδήτους αλλά και από τις ακραίες καιρικές συνθήκες παρέχοντας τροφή.

Έχοντας τελειώσει η περίοδος της Αναπαραγωγής οι σκρόφες κουβαλούν πλέον μέσα τους την επόμενη γενιά. Είναι ανάγκη να πάρουν και το βάρος που έχασαν τον χειμώνα από το κρύο και την μείωση της τροφής αλλά και όσο επιπλέον εκείνου μπορούν για να ανταπεξέλθουν στον θηλασμό που θα ακολουθήσει την γέννα.

Τα καπριά πλέον δεν ακολουθούν πολλές φορές ούτε διακριτικά τα κοπάδια και τα μεγάλα «χαρέμια» τους αρχίζουν και διασπώνται «εις τα εξ ων συνετέθησαν». Είναι πλέον κοπαδιαστά μόνο σκρόφες που προέρχονται από οικογένειες θηλυκών και χρονιάρικών αρσενικών οι οποίες ακολουθούν μια μεγάλη «παλιά» σκρόφα. Μια από τις κύριες μέριμνες των κοπαδιών είναι πλέον η εύρεση των κατάλληλων τοποθεσιών για την κατασκευή των «φωλιών» όπου θα γεννήσουν. Οι τοποθεσίες είναι από γενιές γνωστές και η παράδοση αυτή συνεχίζεται μέχρι να γίνει κάτι και να αλλάξει δραματικά την περιοχή. Όπως για παράδειγμα υλοτόμηση της μέσα από σχέδια που δεν λαμβάνουν υπόψιν τις υποδείξεις των κυνηγετικών συλλόγων και ούτε καν των αρμοδίων υπαλλήλων θήρας των δασαρχείων. Σε μια τέτοια περίπτωση τα παλιά «κουμάσια» όπως λέγονται χάνονται και τα αγριογούρουνα με την εφευρετικότητα τους πρέπει να βρουν άλλο μέρος που να πληροί τις προϋποθέσεις για την ασφαλή επίτευξη του ύψιστου σκοπού της ζωής τους. Την Γέννα.

Οι προϋποθέσεις αυτές είναι συγκεκριμένες και διακριβώθηκαν τόσο από την πείρα των κυνηγών με την για δεκαετίες παρατήρηση, αλλά κυρίως τεκμηριώθηκαν και από την επιστημονική έρευνα των Θηραματολόγων. Βασικά στοιχεία της θέσης της φωλιάς είναι καταρχήν, η πρόσβαση σε νερό σε όχι μακρινή απόσταση, η ασφαλή τοποθεσία από άποψη παρατήρησης και πρόσβασης, για αποφυγή των επίγειων και εναέριων πολλές φορές εχθρών των μικρών γουρουνιών που θα έρθουν στην ζωή. Η ύπαρξη πυκνής σκιάς αλλά και κατά το δυνατόν ύπαρξη χαμηλής βλάστησης με αγκάθια στην περιοχή, ώστε να αποθαρρύνεται η Αλεπού και ο Λύκος που αποτελούν τον νούμερο ένα κίνδυνο θανάτου για τα νεαρά γουρουνάκια. Η θέση της φωλιάς πρέπει επίσης να έχει καλό αερισμό που σημαίνει ότι η φωλιές θα χρησιμοποιηθούν και κατά τους πρώτους καλοκαιρινούς μήνες μέχρι τα μικρά να αρχίσουν να ακολουθούν τις σκρόφες στην πιο μακρινή βοσκή που αποτελεί και το σήμα κατατεθέν τους εφ όρου ζωής πλέον.

Πάντα μου έκανε εντύπωση το μοτίβο που έβλεπα σε όλες τις φωλιές των αγριόχοιρων. Ανήλιο με τόπο που δεν κρατούσε νερό και πυκνή βλάστηση που ακόμη και μέρα μεσημέρι ο ήλιος δεν περνούσε μέσα στην φωλιά καλά καλά. Όχι μακριά από νερό, αλλά ούτε δίπλα όπου είναι πέρασμα για πάσης φύσεως θηρευτές. Συνήθως ψηλά, σε μια πλαγιά και σε σημεία που δέσποζαν και τις περισσότερες φορές σε βράχια κοντά, ώστε η σκρόφα να έχει νώτα διασφαλισμένα απαγορεύοντας τους λύκους και τις αλεπούδες να εφαρμόσουν ύπουλα σχέδια αποσυντονισμού παρά μόνο την κατά μέτωπο επίθεση εκεί που η σκρόφα έχει όλα τα υπέρ με το μέρος της. Και όλοι ξέρουμε πως αν μια σκρόφα έχει μικρά είναι δέκα φορές πιο επικίνδυνη για τον Άνθρωπο από ένα Κάπρο Μονιά. Παρατηρείται πολλές φορές να φωλιάζουν στις παρυφές των βουνών κοντά σε μαντριά, εκμεταλλευόμενες τις υπηρεσίες φύλαξης που προσφέρουν τα τσομπανόσκυλα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους για το κοπάδι. Οποία επίδειξη ευφυΐας!

Τον Φεβρουάριο όμως ακόμα δεν έχουν αρχίσει να γεννούν αλλά αυτό εξαρτάται από την χρονιά. Είναι χρονιές που ο «γέννος έρχεται νωρίς ανάλογα τον χειμώνα που θα κάνει γιατί τον μυρίζουν τον χειμώνα» λέγανε οι πιο παλιοί. Είναι απορίας άξιο αλλά παρατηρείται ότι τα κοπάδια των θηλυκών έρχονται σε οίστρο, «τραβάνε» ανάλογα με την πρόβλεψη του χειμώνα που θα έρθει. Είναι καιρός που βρίσκεις σκρόφες να γεννούν από τέλη Φλεβάρη και αρχές Μάρτη. Είναι όμως άλλες χρονιές που απαντάς τα «μικρά διαολάκια» όπως τα έλεγε, με φωνή γεμάτη τρυφεράδα, ένας γεροκυνηγός νεογέννητα ακίνητα μέσα στην φωλιά αρχές του Απρίλη.

Όμως τώρα πριν την γέννα είναι φυσικό και επόμενο η ασχολία των κοπαδιών των θηλυκών να είναι το φαγητό, το φαγητό και το φαγητό! Ο προφανής λόγος είναι πως μετά την γέννα ο θηλασμός θα απαιτεί να υπάρχει επάρκεια λίπους για να έχουν επαρκή ποσότητα γάλακτος. Αλλά και η φύλαξη της φωλιάς τις κρατάει καθηλωμένες εκεί με ότι συνεπάγεται σε έλλειψη βοσκής και τροφής. Μετά θα φεύγουν από την φωλιά μόνο για λίγο προκειμένου να ξεδιψάσουν.

Τώρα λοιπόν που ο χειμώνας φεύγει και η Άνοιξη έρχεται φέρει την αναζωογόνηση της φύσης για άλλη μια φορά, στον αέναο κύκλο της ζωής, ας ελπίσουμε ότι ο Μάρτης δεν θα κάνει τις κατά καιρούς τρελές παγωνιές. Γιατί πέρα από τους φυσικούς εχθρούς που όλοι ξέρουμε ο μικρός αγριόχοιρος ως μεγαλύτερο του κίνδυνο έχει την παγωνιά που μπορεί να εξολοθρεύσει μια ολόκληρη γενιά. Αν συμβεί ο χειμώνας να επανακάμψει στα τέλη του Μαρτίου για μια τελευταία απέλπιδα μάχη με το καλοκαίρι που έρχεται να τελειώσει την βασιλεία του.

Θυμάμαι κλείνοντας μια βραδιά πριν χρόνια, τέτοιο καιρό σε ένα μαντρί που νυχτώθηκα, που τα σκυλιά γάβγιζαν μανιασμένα. Ο Τσοπάνης, μανιώδης κυνηγός ο ίδιος τα μάλωσε να σταματήσουν. «Δεν είναι Λύκος μωρέ, σκρόφες είναι στην βοσκή βγήκαν! Άστε τις ήσυχες να φάνε, να παχύνουν, να κρατήσουν πολλά μικρά για να χαρούμε τον Σεπτέμβρη…»