Εκτύπωση

Κυνηγός Αγριόχοιρου γεννιέσαι και γίνεσαι...

Άρθρο της κατηγορίας: ΚΥΝΗΓΟΣ

 

Κυνηγός Αγριόχοιρου, αυτός ο άγνωστος στον καθρέφτη μας…

Πολλοί ρωτούν τι είναι εκείνο που ξεχωρίζει το κυνήγι του αγριόχοιρου από τα άλλα κυνήγια και έχει τόσο φανατικούς οπαδούς που δεν θα χαράμιζαν ούτε ένα Σαββατοκύριακο εν μέσω της περιόδου που επιτρέπεται το κυνήγι του Κάπρου, για να πάνε ακόμη και σε ένα σαφάρι στην Αφρική; Το ερώτημα για τον Γουρουνοκυνηγό έχει απαντηθεί από αιώνες και μόνο οι αμύητοι στο ιδιαίτερο αυτό κυνήγι δεν μπορούν να νιώσουν.

Όλα τα κυνήγια προσφέρουν την επαφή με την φύση, την αγωνία στην αναζήτηση και την ικανοποίηση της επιτυχίας στην θήρευση μα και την εσωτερική του πάλη να βρει το λάθος που του έφερε την αποτυχία σε μια εξόρμηση  μόνος του. Σε όλα τα υπόλοιπα κυνήγια η έμφυτη κυνηγετική  αξιοσύνη και ο χρόνος είναι μεγάλοι δάσκαλοι για τον κυνηγό, μα κυρίως το καλό σκυλί κάνει την διαφορά.

Από όλα τα κυνήγια όμως  το πιο απαιτητικό και πολύπλοκο είναι το κυνήγι του αγριόχοιρου όπου ο κυνηγός διδάσκεται από τους παλιούς εκτός από τις κυνηγετικές αρετές, τις αξίες της ομαδικότητας, της ιεραρχίας, της πειθαρχίας παράλληλα με την σκοποβολή και την αποδοχή της ήττας ολόκληρης ομάδας από ένα αποφασισμένο Καπρί που το λέει η καρδιά του μα και το μυαλό του!

Η Ομάδα και η ομαδικότητα είναι το άπαν στο κυνήγι του Βασιλιά του Κλειστού. Διότι όπως λέει ο «στρατηγός» Δήμος «Άντε βγες μόνος στο βουνό και άμα δεις γουρούνι «πεσμένο» μέσα στην σεζόν έλα τρύπα μου την μύτη. Και μην μου πεις για καρτέρι σε μπάρα το χάραμα!!!». Έτσι είναι και όλοι το ξέρουμε, σίγουρα ο μεσογειακός τρόπος του κυνηγίου με τον μοναχικό κυνηγό και το σκυλί μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Η επίτευξή του όμως προϋποθέτει ΜΕΓΑΛΗ πείρα ετών. Άνθρωποι που το βουνό το ξέρουν σαν την παλάμη τους από τα γεννοφάσκια τους και μιλάμε πάλι για επιτυχίες  ενός ή δύο θηραμάτων τον χρόνο που έφταναν για ισα για το κρέας του χειμώνα, άσε που σήμερα δεν υπάρχουν πολλοί τόσο ικανοί κυνηγοί …

Η Ομάδα φέρνει την επιτυχία και κοντά στην ομάδα ο καθένας έχει την προσφορά του ανάλογα με τι μπορεί να κάνει. Εκεί η αξιοσύνη καθορίζει την ιεραρχία και ο νέος μαθαίνει να ανελίσσεται με βάση την αξία του και όχι με πλάγια μέσα (Βέβαια αυτό σήμερα στην  είναι ένα δίκοπο μαχαίρι μα από την άλλη ας μείνει και μαγιά για την Ελλάδα του Αύριο!!!). Μαθαίνει να κερδίζει τον σεβασμό των παλιότερων και να συγχωρεί ή να μην συγχωρεί λάθη στους νεώτερους, ανάλογα αν είναι από κυνηγετική ανεπάρκεια ή έχουν σχέση με την σημασία τους για την ασφάλεια όλων. Μαθαίνει να ξέρει ενστικτωδώς ποιος μπορεί να είναι άνθρωπος εμπιστοσύνης από το βλέμμα και μόνο, γνωρίζοντας τις καρδιές των ανθρώπων μέσα από το ομαδικό κυνήγι του Αγριόχοιρου.

Είναι μια διαδικασία από την οποία αργά μα σταθερά ένα μικρό παλληκαρόπουλο ανδρώνεται και χαλυβδώνεται, κυνήγι με κυνήγι σε μεστό εμπειριών κυνηγό Αγριόχοιρου ο οποίος θα μεταλαμπαδεύσει την Εμπειρία του στους κυνηγούς του μέλλοντος. Αυτό φυσικά είναι και το μεγάλο μυστικό του κυνηγιού αυτού. Δεν υπάρχει Ομάδα με το Ο κεφαλαίο που δεν έχει πίσω της πείρα δεκαετιών.

Φυσικά πάνω από όλα, αυτό που είναι μάθημα πολύ σημαντικό για την ζωή, διαβατήριο και εφαλτήριο επιτυχίας είναι η ΠΕΙΘΑΡΧΕΙΑ την οποία ο κυνηγός μαθαίνει μέσα από την διαδικασία κυνηγίου του Αγριόχοιρου. Γιατί εκεί βλέπει μπροστά του την διαφορά στην λεπτομέρεια η οποία είναι αποτέλεσμα πειθαρχίας σώματος νου και ψυχής. Καρτερία…

Από την ανάβαση σε δυσπρόσιτες κορυφές και Δάση που τα αγρίμια ποτέ δεν έσκισαν. Μα πιο πολύ ατσάλωμα του κορμιού με παράλληλη ενδυνάμωση της θέλησης γιατί όταν ο Αρχηγός και η παρέα σε υπολογίζει στο διάσελο εκεί πρέπει να είσαι, σου είπαν να πας στο ρέμα κάτω βαθιά; Εκεί θα είσαι για να μην χαθεί το θήραμα αντουφέκιστο. Να φύγει ναι! Στο καλό! Όχι όμως να περάσει και να γελάσει όλη την παρέα… Εκεί στο καρτέρι, που είναι η αρχή του μαθήματος για το κυνήγι του Κάπρου, μαθαίνει ο καπνιστής να μην καπνίζει και ο νηστικός να μην τρώει, να μην κάνει φασαρία μιλώντας στο κινητό ο «κοινωνικός» με όλο το σόι του, αλλά και να μην κουνιέται καν μερικές φορές για να μην κάνει τον παραμικρό θόρυβο ο ασύχαστος!

Σε όλα τα κυνήγια η αυτοπειθαρχία είναι σημαντική, μα στο Κυνήγι του Αγριόχοιρου το να μάθεις να δέχεσαι εντολές και να τις εκτελείς με όλη σου την ψυχή. Ακόμη και αν αυτή είναι να φύγεις από εκεί που νομίζεις ότι έχεις πιθανότητα να ντουφεκίσεις και να πας το σκυλί από το αυτοκίνητο στην στάμπα να στηρίξει τα άλλα, να αδειάσεις ότι παγανοφύσιγγο έχεις πάνω σου και να χαρείς όταν ακούσεις ότι η ενέργεια σου έφερε το αποτέλεσμα.

Είναι το κυνήγι, πέρα από την σωματική ευωχία, που ετοιμάζει τον άνθρωπο για την ζωή και την επιμονή στην αναζήτηση και επίτευξη στόχων, με τρόπο που χαράζει ανεξίτηλα στην ψυχή του νέου καθιστώντας στον υπομονετικό στις κακοδαιμονίες του αληθινού κόσμου και στις μικρές και μεγάλες αποτυχίες της ζωής, αλλά και τον γαλουχεί στην σεμνότητα με την οποία πρέπει να αποδέχεται την επιτυχία και τον έπαινο, μέσα από τις προηγούμενες αποτυχίες και λάθη τα οποία στο κυνήγι περισσεύουν.

Δανείζομαι από τον «Κυνηγετικό» του Ξενοφώντα:

"Πρέπει στα σκυλιά να δίνει παραγγέλματα ένας, ο πιο έμπειρος, ενώ οι υπόλοιποι ν'ακολουθούν με τάξη, σε μεγάλη απόσταση ο ένας από τον άλλο για να έχει ο αγριόχοιρος μεγάλα περάσματα γιατί αν πέσει σε πολλούς συγκεντρωμένους, υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού".

Από όλες τις ενασχολήσεις, τελικά ακόμη και στο Έθνος και στους αγώνες του για Λευτεριά από τον Τούρκο, τον Βούλγαρο, τον Γερμανό και τον Ιταλό, ο κυνηγός είχε την μεγάλη του συνεισφορά. Οι κορυφαίοι σκοπευτές ήταν πάντα οι κυνηγοί και κυρίως «γουρουνάδες» γιατί με το μονόβολο και το μονόκαννο είχαν γίνει άριστοι στην σκοποβολή. Βλέπετε κυνηγούσαν για την επιβίωσή τους και με πολεμικά όπλα εκείνες τις εποχές για το κρέας που χάριζε τότε στην οικογένεια και όταν κλήθηκαν να υπερασπίσουν από το μετερίζι του στρατιώτη την Εστία τους και τα Ιερά έγιναν ο φόβος και ο τρόμος του Εχθρού.

Εδώ ο πάντα επίκαιρος Ξενοφώντας έχει γράψει:

"Όσοι ακολουθούν το έργο τούτο θα ωφεληθούν ιδιαίτερα, γιατί χαρίζει υγεία στο σώμα, και μπορούν να βλέπουν και να ακούνε καλύτερα, να γερνάνε λιγότερο ενώ κατ' εξοχήν εκπαιδεύει για τον πόλεμο".

Φανταστείτε το θάρρος που αποκτά ένας κυνηγός που μπαίνει στις στάμπες και τουφεκάει τα γουρούνια ενώ κινδυνεύει ακόμη και η ζωή του για να φυλάξει τα σκυλιά του. Ποσό ωφέλιμο θα είναι για τους συντρόφους του στον πόλεμο και ειδικά η τάση των κυνηγών να προστατεύουν ο ένας τον άλλον είναι ότι το πιο πολύτιμο. Μα κυρίως Μαθαίνει τις συνέπειες του όπλου και τον κάνει να τα σέβεται να τα εκτιμά και να μην τα χρησιμοποιεί παρά μόνο για το κυνήγι.

-"Θα μπορέσουν να κοιμούνται υπό άσχημες συνθήκες και να είναι σωστοί φύλακες της διαταγής που τους δόθηκε".

-"Όταν τοποθετούνται στην εμπροσθοφυλακή, δεν θα εγκαταλείπουν, επειδή μπορούν να είναι υπομονετικοί".

Βλέπουμε ότι δεν αναφέρεται πουθενά ότι το να πυροβολεί και να σκοτώνει κάποιος είναι ο σκοπός του κυνηγίου, παρά μόνο στα ψυχικά χαρίσματα που προσφέρει στον Κυνηγό η ενασχόληση του με αυτό!

Οπότε να μια ενασχόληση που θα δώσει διέξοδο και χαρά στους νέους που βράζει το αίμα τους και θα τους απομακρύνει από μια μάστιγα που έχει υποτιμηθεί στις μέρες μας αλλά κάνει πολύ κακό στην κοινωνία. Μιλάω για τον χουλιγκανισμό των οπαδών Αθλητικών ομάδων και την ένταξη σε «ψευτοεπαναστατικές»  ομάδες που βρίσκονται απέναντι στον Νόμο από παιδιά που απλά το κάνουν απλά για να δείξουν την παλληκαριά τους σε δρόμο χωρίς γυρισμό. Το Κυνήγι πάνω από όλα διδάσκει την Αξία της ζωής και προτείνει την ασφάλεια πάνω από την επιτυχία και τα λόγια πάνω από τον καυγά με συναδέλφους που ίσως συμβούν στο βουνό!

Όποιος Νιώθει παλληκάρι ας μετρηθεί με την Φύση, το βουνό, με τον Κάπρο που του ορμά αφρίζοντας, μα πάνω από όλα με τον Εαυτό του!