Γεννητούρια στους Λόγγους!

Σαν βγεις στο βουνό μετά τα μέσα του Μάρτη, εκεί το πρωί στο πρώτο χάραμα του Ήλιου, θα ακούσεις στριγκλιές, ψιλές απόκοσμες φωνούλες μέσα στα ρουμάνια και στον λόγγο. Τα χρονιά τα παλιά λεγανε πως είναι οι νεράιδες και αερικά. Μα δεν είναι τίποτα άλλο από φαντάσματα που στοιχειώνουν τα όνειρα των κυνηγών…

Ναι είναι τα «φαντάσματα» που έχουν όνομα. Είναι τα νεογέννητα αγριογουρουνάκια που καλούν την μάνα τους σαν έφυγε μακριά να πάει να ξεδιψάσει στο ρέμα που τρέχει χαμηλά στην χαράδρα.

Έρχεται η άνοιξη και στα βουνά αρχίζει να πρασινίζει ξανά το τοπίο. Αρχίζουν να φυλλώνουν πάλι οι δρύες και οι οξιές ισκιώνοντας το δάσος και τα χορτάρια να κλείνουν τον τόπο σαν να θέλουν να φυλάξουν ένα μυστικό. Ποιο μυστικό; Μαζί με τις ανοιξιάτικες μπόρες που σηματοδοτούν το τέλος του χειμώνα έρχονται στον κόσμο και τα νέα αγριογούρουνα που γεννιούνται σε απόσκια μέρη, σοφά διαλεγμένα, αυτό. Τοποθεσίες διαλεγμένες από σκρόφες που ακλουθώντας την παράδοση του κοπαδιού από όπου προέρχονται γυρίζουν στα γνωστά κουμάσια. Τόσο δα μικρούλια διαολάκια, που τις πρώτες μέρες τους τις περνούν σαν ένα κουβάρι το ένα πάνω στο άλλο και αναζητώντας το πολύτιμο γάλα της μητέρας τους.

Είναι ο Μάρτης ο μήνας που τα Αγριογούρουνα γεννούν κατά βάση. Και είναι από παλιά γνωστό πως, από το πότε είναι να γεννήσουν εξαρτάται και πως θα πάει ο χειμώνας. Γιατί λένε οι παλιοί κυνηγοί πως έχουν τον τρόπο τους να καταλαβαίνουν τον βαρύ χειμώνα και την διάρκεια του.

Οι σκρόφες έχουν διαλέξει πια τον τόπο για την φωλιά που θα είναι το πρώτο σπίτι των μικρών τους και την έχουν φτιάξει με τρόπο που να προσφέρει την μεγαλύτερη δυνατή φύλαξη. Συνήθως είναι από κλαδιά που σπάνε και μαζεύουν σε μέρη απάνεμα και δύσκολα προσβάσιμα από θηρευτές. Μέσα σε μέρη που έχουν βάτα και αποτρέπουν τον θηρευτή να προσεγγίσει με άνεση. Γιατί όπως έχει γραφεί κατά κόρον είναι ίσως από τα πιο επικίνδυνα πράγματα στον κόσμο να τα βάλεις με μια σκρόφα «γεννημένη».

Αν το καπρί έχει πάντα την επιλογή της φυγής, αφού πρώτα δείξει την «αγάπη» που τρέφει για όποιον και ότι βρεθεί στο διάβα του, η μάνα σκρόφα δεν έχει τέτοια επιλογή. Είναι γνωστά τα παθήματα φίλων που έχουμε και πάμπολλα τα ακούσματα για το τι επακολουθεί την πρόσκαιρη φυγή της Σκρόφας από την φωλιά προκειμένου να τραβήξει αλλού θηρευτές όπως ο λύκος και η αλεπού ή άτυχα σκυλιά που αποφάσισαν να μείνουν και να βρουν την φωλιά. Εκεί η σκρόφα γίνεται απλά μαινάδα. Και τα αποτελέσματα είναι πολλές φορές πολύ άσχημα και σε άτυχους Κυνηγούς που πέσανε στην φωλιά, αλλά και για τα σκυλιά που αποφάσισαν να ρισκάρουν. Δεν υπάρχει περίπτωση η σκρόφα να αφήσει να πειράξουν τα μικρά της.

Από τους θηρευτές που καραδοκούν για ένα μεζέ από τρυφερό γουρουνάκι πρώτος και καλύτερος ο Λύκος. Εκεί η στρατηγική είναι το πρώτο ζητούμενο. Αν είναι ένας και μπορέσει να βρει την φωλιά κατά την απουσία της σκρόφας θα τα τελειώσει όλα. Όμως ο λύκος παρόλο που αντίθετα με ότι πιστεύεται έχει μύτη καλή δεν ακολουθει ντορό σαν σκύλος. Είναι οπτικός κυνηγός. Αν δει την σκρόφα να τριγυρίζει σε ένα μέρος θα το επισκεφτεί. Και μάλιστα όταν εκείνη έχει φύγει. Αλλά η προστασία της είναι το κεκαλυμμένο δρομολόγιο προς και από την φωλιά μέσα από το κλειστό. Και την διαδικασία αυτή την εκτελεί τελετουργικά.

Το μεγάλο πρόβλημα ειδικά στους πρώτους μήνες είναι για τα νέα γουρουνάκια η αλεπού. Η οποία με την οξεία όσφρηση της και την δυνατότητα να ακολουθει τον ντορό μπορεί να ανακαλύψει την φωλιά. Ακολουθώντας την οσμή της σκρόφας κατά το δρομολόγιο από το νερό που έχει ανάγκη κυρίως και μετά τον πρώτο καιρό από την κοντινή βοσκή προς την φωλιά. Εκεί θα φθάσει προσεκτικά και θα επιχειρήσει να κλέψει ένα στην καλύτερη περίπτωση ή και να σκοτώσει όλα τα γουρουνάκια. Αυτό το τελευταίο είναι και το πιο σπάνιο. Γιατί τις πρώτες μέρες και βδομάδες ελάχιστα λείπει η μητέρα από κοντά τους. Μένει εκεί σχεδόν όλη μέρα για να προστατέψει από τον κίνδυνο την φωλιά της.

HΑρκούδα δεν απαντάται σε όλη την Ελλάδα, αλλά εκεί που είναι το ενδιαίτημά της είναι άκρως επικίνδυνη για τα αγριογούρουνα. Ειδικά δε τον Μάρτη που αρχίζουν και ξυπνούν από την χειμερία νάρκη και αναζητούν τροφή με την υπερευαίσθητη μύτη τους είναι κίνδυνος θάνατος για όλη την «οικογένεια». Λέγεται από γέροντες ότι εκεί που έχει αρκούδα πολύ δεν θα δεις ακμάζοντα πληθυσμό αγριόχοιρων. Και από την εμπειρία μου μπορώ να σας πω ότι δεν απέχει πολύ από την αλήθεια.

Τα Αρπακτικά πτηνά είναι ένας άλλος παράγοντας που θα επηρεάσει τον πληθυσμό των μικρών που θα φθάσουν να ενηλικιωθούν. Σε περιοχές που υπάρχουν Αετοί κυρίως αλλά και μεγάλα γεράκια, πολλές φορές οι θεαματικές τους βουτιές μέσα από τα σύννεφα έχουν στόχο τα μικρά του αγαπημένου μας θηράματος. Και τις περισσότερες φορές η επιτυχία είναι δεδομένη για τον αετό. Ο λόγος που το αγριογούρουνο δεν κινδυνεύει μετά τον πρώτο καιρό είναι ότι μόνο τα σκανταλιάρικα μικρά βγαίνουν στο φως της μέρας να παίξουν όταν αρχίσουν και πατάνε στα πόδια τους. Μετά τον πρώτο καιρό ακολουθουν το νυκτόβιο πρόγραμμα των Αγριόχοιρων απαρέγκλιτα. Είναι γεγονός πως δοκιμασμένο χιλιάδες χρόνια μάλλον είναι το πλέον ασφαλές!!!

Κρύο και πάγος. Ερχόμαστε τέλος στο μεγαλύτερο κακό που μπορεί να βρει τα μικρά γουρουνάκια. Και δεν είναι ο Κακός Λύκος αλλά ο Μαρτης –Γδάρτης και οι παραξενιές του. Την ώρα που γραφώ τούτες τις αράδες, εκεί που είχε Ήλιο, βλέπω ότι ξεκίνησε μια τρελή μπόρα, που όμοια της χρόνια είχα να δω! Τα αγριογούρουνα κατεβαίνουν στα ημιορεινά και στα πεδινά μονό και μόνο για την δημιουργία φωλιάς τελικά και την ασφάλεια που προσφέρουν οι ηπιότερες καιρικές συνθήκες. Γιατί δεν εξηγείται αλλιώς το ότι βγάζουν όλο τον χειμώνα ψηλά και την Άνοιξη ξάφνου να παρουσιάζονται κοντά στα χωριά στα ριζά του βουνού. Εκεί όπου επικρατούν ηπιότερες συνθήκες από εκείνες στα ψηλότερα που συνήθως είναι χιονοσκεπές το βουνό μέχρι τα τέλη Μαρτίου.

Τα μικρά κινδυνεύουν εν τέλει ίσως από το κρύο περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Η φροντίδα της μητέρας μπορεί να διώξει κάθε εχθρό. Και σύνηθες το καταφέρνει. Αλλά το κρύο; Ειδικά τις πρώτες μέρες που δεν έχουν καν το απαιτούμενο τρίχωμα για να βγάλουν μια παγωμένη βραδιά μέσα στο χιόνι. Έχουν βρεθεί παρατημένα σε φωλιά νεκρά γουρουνάκια μετά από χιόνι ξαφνικό τον Μάρτη. Είναι κάτι που σε θλίβει βαθιά και υπενθυμίζει την δυναμό της φύσης.

Ελπίζω πως φέτος όλοι οι πιθανοί θηρευτές που μπορεί να βλάψουν τα νεογέννητα μικρά δεν θα εμφανιστούν και δεν θα κάνουν ζημιά. Ας μεγαλώσουν και να τα ανταμώσουμε στο κυνήγι όπου και εκεί η άποψη μου είναι να μην καρπωνόμαστε τα μικρότερα του έτους. Ας ευχηθούμε για έναν ήπιο Μάρτιο και Απρίλιο και «καλά Γεννητούρια»!