Εκτύπωση

Όριο θήρευσης και διαχείριση

Άρθρο της κατηγορίας: ΚΥΝΗΓΟΣ

Έφτασαν οι μέρες οι άδειες άρχισαν να εκδίδονται και οι κυνηγοί φτερωτού πρώτοι πρώτοι καθαρίζουν τα όπλα και ετοιμάζονται για την έναρξη. Δεν θα σταθώ στο ότι φέτος έγινε το αυτονόητο για πρώτη φορά και η ρυθμιστική εκδόθηκε στην ώρα της. Θα σταθώ στο δικό μας θήραμα. Στο κυνήγι του άρχοντα των πυκνών, στον Αγριόχοιρο.

Σε ορισμένες περιοχές η κάρπωση ανέβηκε στα 10 θηράματα ανά παρέα, λογω τοπικού υπερπληθυσμού. Αυτό καλό είναι. Μα και σαράντα να κάνουν τα επιτρεπόμενα θηράματα ο αριθμός αυτός, των δέκα, δεν θα μπορέσει πάνω από μια φορά ίσως να φταστεί. Όποιος ξέρει από Κυνήγι Αγριόχοιρου το γνωρίζει καλά. Από την άλλη δεν είναι δυνατόν δε περιοχές που υπάρχει θήραμα αρκετό και γίνονται ζημιές να έχουμε την ίδια κάρπωση με περιοχές που το θήραμα δεν εχει τόση εξάπλωση, το θέμα όμως είναι πως ξερουν οι παράγοντες ποιες είναι οι περιοχές αυτές; Γιατί σε περιοχές, που το θήραμα που βλέπουμε όλο το καλοκαίρι να είναι πολύ και νιώθουμε την ζημία του στα κτήματα των αγροτών, δεν έχει δοθεί ανάλογη αύξηση; Μετά τρέχουν οι Περιφερειάρχες και οι Δήμαρχοι να ζητήσουν να παραταθεί το κυνήγι άλλο ένα μηνά κατ΄απαίτηση των θιγόμενων αγροτών!

Φυσικά ο αριθμός των θηραμάτων έχει να κάνει κυρίως με την περίπτωση, σπάνια για έμενα, που η παρέα χτύπησε ένα παραπάνω από τα έξι που προβλέπει ο νόμος. Εκεί ναι, λύνει ένα θέμα που θα φέρει σε αμηχανία και τον ελεγκτή και τον ελεγχόμενο, οι οποίοι γνωρίζουν πως μπορεί σήμερα η παρέα να πήρε επτά μα είχε να «σταυρώσει» θήραμα ένα μήνα! Τι να πει κανείς τότε; Πώς να κατηγορήσει κάποιος την παρέα που χτύπησε ένα παραπάνω και μάλιστα εν αγνοία της; Μιας και πολλές φορές την ίδια στιγμή βγαίνουν στα καρτέρια μαζικά «κοπαδαριές», εκεί που φαινόταν μια αποτυχία το κυνήγι της μέρας… Ίσως το μόνο καλό που κάνει αυτή η ρύθμιση. Επαναφέρει την λογική!

Φυσικά ο Νόμος είναι Νόμος και οι κυνηγοί πάντα οφείλουν να τον σέβονται και στην συντριπτική πλειοψηφία τους τον σέβονται. Από την άλλη η απελευθέρωση του ορίου σε κάποιες περιοχές μόνο δεν μου λέει κάτι. Γιατί στην περιοχή που κυνηγώ υπάρχουν θηράματα πάρα πολλά, που κάνουν ζημιές όλο το καλοκαίρι. Αν ξεκινήσει το κυνήγι κυκλοφορούν από ένα σημείο και μετά, Δευτέρα, Τρίτη, Πέμπτη και φροντίζουν να εξαφανιστούν τις άλλες μέρες! Οπότε πάλι δώρο άδωρον… Να κυνηγήσουν οι ομάδες όλη την εβδομάδα αδύνατον και πρακτικά (όλοι έχουμε δουλειές) και οικονομικά πάλι με δεδομένες τις συνθήκες… από την άλλη ποτέ καμία ομάδα δεν έπιασε απόλυτα το όριο. Γιατί αυτό σημαίνει πως θα έπρεπε να υπάρχουν ομάδες με τριακόσια θηράματα! Δεν έχω ακούσει ποτέ κάτι τέτοιο, παρά μόνο στην φαντασία τερατολόγων κυνηγών της ταβέρνας και όχι του βουνού.

Φυσικά υπάρχουν πάντα και οι περιοχές άβατα. Εκεί, που ναι μεν υπάρχει θήραμα, αλλά η φύση του βουνού είναι τόσο άγρια που δεν επιδέχεται πολλά πολλά, ούτε από σκυλιά αλλά ούτε από κυνηγούς κομάντο! Εκεί όπου το απόλυτο κουμάντο το κάνει ο Κάπρος. Όση κάρπωση και να έχεις ως όριο τις περισσότερες φορές μετράς πιο πολλά χτυπημένα σκυλιά παρά αγριόχοιρους… από εκεί ξεχύνονται όλο το καλοκαίρι και εκεί καταφεύγουν μόλις πέσουν οι πρώτες ντουφεκιές. Κανείς δεν θα κυνηγήσει εκεί παρά μόνο από απελπισία τις μέρες που έχουν χαθεί τα κοπάδια ή αν από τύχη πέσει στους πολλούς ντορούς και καταλάβει το λάθος του όταν είναι πια αργά. Όταν κουβαλάει εσπευσμένα τα σκυλάκια του στον γιατρό μήπως και τα σώσει από τις λαβωματιές…

Πιστεύω πως δεν έχει πολλή σημασία τελικά το πόσα αλλά το πότε. Ίσως τελικά στις περιοχές που πλήττονται από τον υπερπληθυσμό να έπρεπε να επιτρέπεται το κυνήγι το καλοκαίρι πιο νωρίς από τα άλλα θηράματα. Και θα το πω όσο ρηξικέλευθο και αν ακούγεται πως δεν έχει κανένα νόημα να διαχειρίζεσαι το θήραμα κάθε χρόνο αφού κάνει την ζημία. Το καλύτερο θα ήταν πέρα από την όποια , προς την σωστή κατεύθυνση πάντα λέω, αύξηση του ορίου κάρπωσης να γίνει διαχείριση από τα κατά τόπους δασαρχεία ΠΡΙΝ γίνουν οι ζημιές. Γιατί αν το καλαμπόκι ή τα ζαρζαβατικά σου γίνουν τροφή των κατά τα άλλα συμπαθέστατων κάπρων τι να το κάνεις αν μετά θηρευτούν αρκετά θηράματα;

Επειδή τελικά το δικό μας κυνήγι με τον ένα η με τον άλλο τρόπο έγινε και ο βασικός τρόπος διαχείρισης του πληθυσμού του αγριόχοιρου, ο οποίος προκαλεί ζημιές σε πολλές καλλιέργειες, ίσως πρέπει το θέμα να ειδωθεί από μια άλλη οπτική. Εκείνη που θα έχει αποτελέσματα και προς τον αγροτικό πληθυσμό αλλά και στην προστασία του θηράματος ταυτόχρονα.

Διότι και ο υπερπληθυσμός μπορεί να φέρει ασθένειες που θα κάνουν κακό στο θήραμα. Από την άλλη είναι ίσως ο μόνος τρόπος να παταχθεί και η «λαθροθηρία» στην οποία καταφεύγουν ως έσχατο μέσον οι αγρότες που θίγεται η επιβίωσή τους από την ανεξέλεγκτη όρεξη των κοπαδιών του Αγριόχοιρου.